Interieuropdrachten

In 1959-1960 ontwerpt hij het interieur van de crypte en de sarcofagen in marmer intarsiatechniek en de beglazing van de huiskapel van kasteel De Haar te Haarzuilens.

Een vergelijkbaar groot project voert hij uit voor de Zusters van Liefde in Schijndel, waar hij vanaf 1954 de kans krijgt niet alleen acht vensters van glas-in-lood te voorzien, maar ook het interieurontwerp en de inrichting voor zijn rekening te nemen.
In de kapel realiseert hij in de jaren vijftig en zestig een altaar, een wijwatervont met marmerintarsia en een wandtapijt.
Voor Pieter zijn deze beide interieuropdrachten van groot belang in zijn totale oeuvre.

Constructieve wandobjecten

Niet alleen als glazenier en ontwerper ontwikkelt Pieter Wiegersma zich, ook als schilder laat hij in de jaren negentig nieuw werk zien.
In Galerie Quintessens in Utrecht toont hij in 1995 gouaches waarin het figuratieve element, een tuinslang, een bos touw, een venkel, een paar bonen, omgeven wordt door strakke constructieve vormen.

Hij schildert alledaagse voorwerpen, onopvallende objecten, die, nu ze uitvergroot worden, een meerwaarde krijgen, een bijna vervreemdend effect door het scherpe contrast van de organische en de geometrische vormen.
Ook de stijl en het kleurgebruik zijn veranderd: realistisch getekende voorwerpen, soms met sterke afsnijdingen en warme, egale kleuren in de achtergrond.
Een jaar later laat Pieter Wiegersma in galerie Stijl in Arnhem werk zien, waarin het constructieve element nog verder doorontwikkeld is.

Begin jaren negentig werd hij getroffen door de vorm van fruitkistjes. De maten ervan zijn gebaseerd op die van het fruit dat er in vervoerd wordt. Hij ging er mee spelen, begon een onderzoek naar maten en vormen. Hij verzaagde de kistjes, construeerde ze opnieuw, maakte er driedimensionale composities van en beschilderde de nieuw verkregen vlakjes.
In eerste instantie lijkt het op wat de constructivisten in de jaren twintig deden, maar Pieter Wiegersma kent dat werk veel te goed om het alleen te kopiëren. Hij verdiept het, maakt het spannend, tenminste voor wie gevoelig is voor de magie van het vierkant en de cirkel.